In juni 2019 maakten TopCamperlezers Wim en Grietje Snel uit het Drentse Smilde een, zoals ze zelf zeggen, heel bijzondere reis. Met hun buscamper La Strada Avanti L trokken ze voor het eerst door Oost-Europa. Op deze bladzijden doen ze verslag.
Tekst en foto’s: Wim en Grietje Snel
Op een stralende dag rijden we naar de veerboot in Kiel. Na vertrek genieten we van de ondergaande zon. We slapen prima in de licht deinende boot. Na een dag van lezen en puzzelen rijden we om kwart over zes van boord in de Litouwse havenstad Klaipėda. Op de camping van Karklė hebben we een mooie, warme zomeravond.
Litouwen: van Klaipėda naar Vilnius
Over een smalle schoorwal rijden we langs het Koerse Haf, een strandmeer, tot we niet verder mogen: de Russische grens van de exclave Kaliningrad. We moeten dezelfde weg terugrijden en stoppen bij mooie houten huizen, dorpjes, een grote zonnewijzer en … een beeld van Jean-Paul Sartre, hij was hier op vakantie met Simone de Beauvoir. Door de oude straatjes van Klaipėda komen we op weg 141 richting Kaunas. Aan de rivier de Nemunas staan we enkele dagen op camping Medaus Slėnis. Onze buren, een Engels-Iers stel, wonen in hun camper; hun poes heeft een zender en loopt vrij rond. Het is overdag zo’n 33 graden, de wind brengt geuren van jasmijn mee en de pioenrozen bloeien prachtig. We wandelen door bossen en velden en op de camping genieten we van de rust, kwakende kikkers, vogelgeluiden en pret makende scholieren. Langs de Nemunas bereiken we Kaunas, waar we een paar uur rondkijken; eigenlijk is het te warm voor een stad. We zoeken een camping bij het oude stadje Trakai. In dit water- en monumentrijke gebied komen veel toeristen. Het middeleeuwse kasteel van Trakai is een bezoek zeker waard.
In de hoofdstad Vilnius voert een wandelroute ons langs de monumenten. De vele kerken zijn lekker koel! In de oude gebouwen van het centrum tref je veel horeca en winkels aan. Ten noorden van de stad vinden we een eenvoudige camping aan een zandweg en een meer.
Het noorden van Litouwen
De volgende dag toeren we door mooie, oude dorpjes en het agrarische landschap van Aukštaitijos Nationaal Park. Liefst over de allerkleinste weggetjes, maar de steenslag maakt het wel erg trillerig. In Salakas is weer een camping met uitzicht op een meer, deze keer met veel watersport en vertier. Gier- en huiszwaluwen halen modder van de meeroever en bouwen nestjes onder de dakrand van het campinggebouw. Na bochtige weggetjes en leuke dorpen met houten huizen in het noorden van Litouwen komen we uiteindelijk bij een kleine camping in Pajiešmeniai. Met de eigenaren Daiva en Kees hebben we leuke gesprekken, een Litouwse bioloog met een Nederlandse man. Van oude spulletjes maakt Daiva kunstwerken.
Op 23 augustus 1989 vormden twee miljoen Esten, Letten en Litouwers een menselijke keten tussen Tallinn en Vilnius, 600 km lang. Met deze ‘Baltische Weg’ protesteerden zij tegen de afhankelijkheid van de Sovjet-Unie. Het ‘dal der kruizen’ aan de oostkant van het stadje Pasvalys, dicht bij de A10, herinnert aan de vreedzame revolutie. Twaalf kilometer ten noorden van de stad Šiauliai ligt de Kruisheuvel, een symbool van de kracht van het katholieke geloof. Wij hebben er niet zo veel mee maar het is een historische plek en een bedevaartsoord.
Letland
Bij Ezere komen we Letland binnen. Rechts van weg P105 bezoeken we een grote oorlogsbegraafplaats; hier zijn (en worden) Duitse militairen die tijdens de Tweede Wereldoorlog in de Baltische landen sneuvelden, herbegraven. Er zijn nu zo’n 25.000 graven. Bij het stadje Saldus komen we weer eens op een rustige camping aan een meer terecht. In Letland leren we de kunst van het rijden op een geribbelde gravelweg. Werden we aanvankelijk door elkaar geschud, nu we weten dat je er met grotere snelheid op moet rijden, hebben we minder last van trillingen. Over de prachtige en uitzichtrijke A9 rijden we naar de hoofdstad Riga. De niet zo mooie maar wel drukke stadscamping ligt maar twee kilometer van het centrum. ‘s Morgens vroeg, dan is het nog niet zo warm, lopen we naar de oude binnenstad. Als het toerisme op gang komt, hebben wij al veel bekeken; de cappuccino met taart hebben we verdiend! Aan het eind van de middag – we hebben inmiddels alle mooie gevels, straatjes, kerken, parken en musea gezien – genieten we op een terras van authentieke Letse gerechten. Een andere dag wijden we aan de vele jugendstilarchitectuur waar Riga om bekend staat. Het Jugendstilcentrum is een museum van meubels en inrichtingen. Uitgesproken grimmig is het Corner House, het Museum van de Bezetting van Letland. In dit KGB-gebouw werden onder meer verzetsstrijders en kunstenaars gevangengezet, gemarteld en soms gedood. Opvallend in Riga is de behulpzaamheid van mensen. ‘Can I help you’ horen we meerdere keren op een dag, als we op een straathoek even twijfelen of als we een parkeermeter te lijf moeten gaan.
Op een camping bij Sigulda spreken we een Duits echtpaar dat per kano de 300 km lange rivier de Gauja af vaart. Op de prachtige weg door Nationaal Park Gauja geven we een jonge vrouw, die net de bus heeft gemist, een lift; ze vertelt en vraagt veel, leuk!
Estland
Bij de dubbelstad Valka-Valga rijden we Estland binnen. We komen steeds noordelijker; om half een ‘s nachts is het nog niet helemaal donker. In de buurt van onze camping in Rõuge maken we een korte wandeling door een kloof. Weer in de camper, op weg naar het noorden, worden we omgeleid: een optocht van vrouwen in paarse rokken en witte blouses en mensen in klederdracht ter viering van de overwinning op Rusland. Bij het dorp Haanja ligt de hoogste heuvel van de Baltische landen, 318 m (plus een uitkijktoren van 30 m). Over kleine wegen, deels verhard met gravel, komen we in het geslonken dorp Piusa waar we de voormalige zandmijnen bezoeken. Het zand, waarmee glas werd gemaakt, werd van 1922 tot 1970 gewonnen; daarna namen vleermuizen hier hun intrek. Na deze warme dag eindigen we in Estlands tweede stad, Tartu. De volgende mooie dag wandelen we door de oude stad van Tartu met veel 19e-eeuwse huizen en een mooi raadhuisplein. Bij Narva zijn we aan de Russische grens, ook de buitengrens van de EU.
Naar Sint-Petersburg
De Estse grenspost is voor ons niet helemaal logisch, met tickets, passen en papieren. Maar na enig gedoe staan we in de juiste rij, steken de Narva over en komen bij de Russische douane. Weer geven we alles af. Na een uurtje in de rij, het invullen van een invoerdocument voor de camper, een uitvoerige inspectie van het voertuig en, toen we dachten dat we erdoor waren, nóg een controle van paspoorten, autopapieren enzovoort … rijden we in Rusland!
Zowel NKC als ANWB en ADAC geven campings en camperplaatsen aan in of bij het centrum van Sint-Petersburg. Echter, geen enkele vermelding klopt. Na vier uur rondrijden in druk stadsverkeer belanden we op een camping iets buiten de stad, bij hotel Olgina. Na vier dagen metro, bus en heel veel lopen weten we: zeer vriendelijke mensen hier, willen alles voor je doen. Op de Nevsky Prospekt (hoofdstraat) vergapen we ons aan de prachtige gebouwen. We bezoeken veel kerken, uitzichtpunten, prachtige metrostations en de Hermitage. In al die prachtvolle museumzalen bekijken we vooral Hollandse en Vlaamse meesters en Franse impressionisten. De laatste dag in Rusland rijden we naar Peterhof (Petrodvorets), een voorstad van Sint-Petersburg met een prachtig, zeer drukbezocht paleis van Peter de Grote. Terug naar de Europese Unie. En al moeten van de Estse douane alle deuren, kastjes en de motorkap open, we zijn vrij snel de grens over.
Tallinn is gezellig
Na een rustdag, weliswaar met een bandreparatie, gaan we richting Tallinn. Eerste stop is de destijds verboden stad Sillamäe met veel stalinistische architectuur. In de Sovjettijd was hier een uraniumfabriek; niemand wist van het bestaan van het stadje. Vanaf de grote camping in Saue bezoeken we per trein Tallinn, dat blijkt de gezelligste stad tot nu toe: smalle straten, kleinschalige gebouwen, bijna geen auto’s. Rondzwerven in de boven- en de benedenstad en lekker eten op een overdekt terras; het is niet meer warm en het regent af en toe.
Weer richting huis
Van Saue bij Tallinn rijden we in één keer naar de camping in Pajiešmeniai, in Litouwen, waar we eerder waren. Na het afscheid van Kees en Daiva rijden we eerst over kleine weggetjes en dan voorbij Vilnius, wel even gestopt voor het monument voor de menselijke ketting (zie boven), naar het Nationaal Park Dzukijos, bij de grens met Wit-Rusland. Daar kunnen we rustig kamperen aan een meer. Na een lange boswandeling rijden we naar Polen. In de volgende dagen rijden we, deels over binnenwegen, naar huis; in Smilde staat de teller op 5839 km.