Door het noorden van Griekenland

Fijne mix van natuur en cultuur

Het is zover, we dompelen ons onder in de Griekse geschiedenis. Met een Spaanse reisgenoot, een Benimar Tessoro camper, reizen we door de noordelijke strook van het voormalige koninkrijk van Alexander de Grote: Macedonië. Maar de aanlokkelijke stranden en de diepblauwe zee laten we zeker niet links liggen. Kortom, alle ingrediënten voor een onvergetelijke reis zijn aanwezig.

Wat een droomplek! Genietend van een kop koffie laten we de eerste indrukken op ons inwerken. Nadat we in Ancona inscheepten op de reusachtige ferry van Minoan Lines, rijden we met onze Benimar camper in Igoemenitsa het vasteland van Griekenland op, warm welkom geheten door de stralende Griekse zon! We tellen zo’n twintig uur verder en eerlijk gezegd nog eentje erbij, want de klok moet hier een uur vooruit.

Kastraki, tussen de Meteorakloosters

Ons eerste doel, camping Vrachos in Kastraki, ligt op zo’n 150 km rijden. De hernieuwde kennismaking met het wegennet, na dik tien jaar, is verrassend. We zoeven over een mooi aangelegde snelweg met af en toe een tolpoortje en veel tunnels. De laatste 40 km gaan over geweldige bergpassen. Als we camping Vrachos oprijden, worden we vriendelijk ontvangen. Na een voortreffelijke kennismaking met het campingrestaurant brengt het cicadengezang ons snel in dromenland. De rotspartijen rondom de camping maken dat onze wandelschoenen goed van pas komen. Een aangegeven wandelroute op de kaart brengt ons, als we vóór een steile rotshelling staan, wel even in tweestrijd, maar we besluiten manmoedig om ervoor te gaan. Goed gegokt, want eenmaal boven wacht ons een fraai wandelpad met geweldige uitzichten. We spotten zowaar een paar prachtige schildpadden. Terug op de camping is een duik in het zwembad onze beloning.

Bouwen op zandstenen torens

Rond Kastraki rijzen de Meteorakloosters hoog op. Meteoro betekent ‘zwevend’ – omdat je ’s winters de bergtoppen boven de laaghangende mist uit ziet steken, gaf de monnik Athanasios deze naam aan het eerste, en hoogst (623 m) gelegen, klooster: Groot Meteoron. Nog 23 kloosters volgden. Het is nauwelijks voorstelbaar hoe deze kloosters in de 14^e eeuw zijn gebouwd. Het bouwmateriaal takelde men in een mand naar boven, een methode die jaren in beslag nam. De monniken verschaften zich met smalle ladders en touwen toegang. Zij leefden in volledige afzondering. In de 17e eeuw zette de neergang van het kloosterleven in. Gedurende de Tweede Wereldoorlog en de daaropvolgende Burgeroorlog (1945-1949) liepen de kloosters veel schade op. Slechts zes ervan bleven in redelijke staat. Deze worden nog steeds bewoond; bezichtiging van deze kloosters is mogelijk. Sinds 1988 staan de Meteorakloosters op UNESCO’s Werelderfgoedlijst.

Groot Meteoron

Wij besluiten om met de camper het grootste klooster te bezoeken. Vanuit Kastraki voert een rondweg van ongeveer veertien kilometer langs de kloosters. Bij elk klooster is een parkeerplaats. ’s Morgens om 9 uur opent het klooster de deuren, wij waren ruimschoots voor die tijd al aanwezig en dat was maar goed ook. Wij vonden een goede parkeerplek voor de camper en de weg naar boven via ontelbare traptreden was nog rustig. De toegangsprijs is € 3; gepaste kleding is vereist: schouders bedekt en geen blote benen. Sommige ruimten zijn afgesloten maar een bezoek is beslist de moeite waard. Indrukwekkend is de schitterende kloosterkerk met z’n fresco’s. In de museumschatkamer liggen oude geschriften en gekalligrafeerde namenlijsten van de monniken. De kloostertuin biedt geweldige vergezichten. Toen wij het klooster verlieten werden er busladingen mensen gedropt. Dus vroeg uit de veren voor een bezoek!

Even naar zee

De imposante puntrotsen laten we achter ons. Na zo’n 150 km, langs de stad Larissa, lonkt de azuurblauwe zee en rijden we Castle Camping in Neos Panteleimon op. Was onze vorige camping een schot in de roos, hier valt het een beetje tegen. De ontvangst is vriendelijk maar de camping is grotendeels bezet door seizoenkampeerders. De kuststrook is een uitstalling van ligbedden, parasols en veel badgasten zodat we besluiten hier maar één nacht te blijven. Wel gaan we nog naar boven waar een feeëriek verlichte kasteelruïne ons de vorige avond al lokte. Onze klimpartij kost de nodige zweetdruppels, maar we worden beloond met mooie overblijfselen en schitterende vergezichten.

Archeologisch park Dion

Vandaag gaan we een flinke stap terug in de tijd. Ons doel ligt op zo’n vijftien kilometer vanaf de camping en de berg Olympus is een mooi ijkpunt. Griekenland kent historische schatten die nog deels verborgen zijn. In Dion wordt, al sinds 1928, een grote antieke stad blootgelegd. Al wandelend vormen we ons een beeld van het leven destijds, goed geholpen door borden met Engelstalige uitleg. Van het terrein heb je zicht op de Olympus. Goed ter been zijn is hier een vereiste want je wandelt over de destijds aangelegde bestrating. Wij genieten vooral van de mozaïekvloeren die goed bewaard zijn gebleven. In de tijd van Alexander de Grote (4e eeuw v.Chr.) was Dion het middelpunt van het Macedonische rijk. Hier lag een nederzetting met een heilig karakter. Hier vierden de Macedonische koningen hun overwinningen en richtten zij luisterrijke offerfeesten aan. Er waren een stadion, een theater, maar ook baden en bovenal veel tempels. Omdat de nederzetting aan de voet van de berg Olympus, waar oppergod Zeus woonde, was gesticht, was de belangrijkste tempel aan hem gewijd. In latere tijden verfraaiden Romeinen de stad met theaters, romeinse baden en villa’s – veel pracht en praal. Pas vanaf de 4e eeuw n.Chr. verviel de stad door natuurgeweld en plunderingen door Ostrogoten. De opgravingen zijn vergevorderd, maar nog steeds worden er bijzondere vondsten gedaan.

Drie vingers op de landkaart

We rijden richting Thessaloniki maar laten de stad links liggen want ons doel is Chalcidice (Chalkidiki), een van de mooiste streken in Grieks Macedonië. Op de landkaart vallen drie langwerpige schiereilanden in de Egeïsche zee op: Kassandra, Sithonia en Athos. We zijn toe aan een duik in de diepblauwe zee en kiezen camping Ouzouni Beach in Nea Moudania, aan het smalle begin van Kassandra. De Griekse eigenaar en zijn Engelse vrouw begroeten ons hartelijk. De mooie, met oleanders afgebakende plekken met schaduwdoeken erboven zien er bij deze hitte aantrekkelijk uit. Met een paar stappen staan we met onze voeten in het zand en ligt er een strakblauwe zee voor ons. Rieten parasolletjes bieden een relaxt schaduwplekje, top! De fietsen kunnen eindelijk weer van de camper, want er liggen twee stadjes op een paar kilometer afstand. Nea Moudania is het grootst, hier staat een neo-byzantijnse kerk te pronken, net ver van een boulevard met gezellige terrassen.

Acht kilometer zuidelijker, net over de kanaalbrug, ligt Nea Poteidaia met ook zo’n neo-byzantijns pronkstuk. Op aanraden van de campingbaas fietsen we nog tien kilometer verder zuidelijk naar Nea over een rustige binnendoorroute langs olijf- en fruitbomen, wel met een paar pittige klimmetjes (lang leve de e-bike!). We ontdekken daar een lieflijk haventje, geflankeerd door een byzantijnse toren van begin 1400. We strijken neer op een terras, want we smachten naar koud water en een Griekse salade waaraan we bijna verslaafd zijn. Trouwens, op zo’n dertig kilometer vanaf de camping ligt nog een sfeervol stadje, Afitos; schilderachtig maar zeer toeristisch. Na een paar fijne dagen nemen we afscheid van deze camping met z’n fenomenale zonsondergangen boven zee. Ons wacht een schitterende route van zo’n negentig kilometer door een bergachtig landschap met duizenden olijfbomen. Die rust, ruimte en verrukkelijke vergezichten, dat is Griekenland ten voeten uit.

Niet welkom op Athos

Het schiereiland Athos, met de afmetingen van een groot Waddeneiland, is een parel van cultuur en natuur. De prachtige berg Athos, ook wel ‘de tuin van de Moeder Gods’ genoemd, zou door Maria zijn aangewezen als gebedsplek voor monniken. De twintig kloosters, met een kleine tweeduizend monniken, kunnen alleen worden bezocht door mannen (!) in het bezit van een speciale vergunning. Vrouwen wordt de toegang nog altijd geweigerd.

Kloosters en … dolfijnen

Een verkoelende zeebries en magnifieke uitzichten – we varen met de Captain Fotis over de Egeïsche zee langs de derde vinger. Let wel, op gepaste afstand van vijfhonderd meter want oh la la, de monniken mochten eens worden afgeleid door een schip vol vrouwen! Plotseling ontstaat reuring op de boot want we spotten dolfijnen. Minstens een half uur duurt het schouwspel van een grote groep dolfijnen: ze springen, duikelen en lijken een wedstrijd met de boot aan te gaan. Wat een geweldige ervaring! Dat er ook nog mooie kloosters en de berg Athos te bewonderen zijn lijkt ineens bijzaak, de dolfijnen stelen de show. Nagenietend wandelen we drie kilometer terug vanuit Ouranoupoli naar de gelijknamige camping aan zee. In de haven van Ouranoupoli zijn drie rederijen die naar de berg Athos varen. Je kunt uit verschillende boottochten kiezen, onze middagtocht duurde drie uur.

Kavala, stad in Oost-Macedonië

Puffend nemen we de laatste treden en voilà, we staan binnen de middeleeuwse kasteelmuren. Tijdens ons fietstochtje vanaf de Terra camping naar de stad Kavala is het kasteel al niet te missen. Het torent hoog boven de charmante oude stad (Panagia) die is gebouwd op de hellingen van de berg Symvolo. Door een wirwar van steile, smalle kasseienstraatjes, souvenirwinkels en sfeervolle huisjes bereiken we ons doel. Van de byzantijnse citadel uit de 15e eeuw is de buitenmuur met z’n kantelen een plaatje. Om bovenop de centrale ronde toren te komen moeten we wel wat sluip- en kruipwerk ondernemen. De beloning is groot: een heerlijk uitzicht op de stad, de haven en het eiland Thassos. Ook zien we het tweede pronkstuk van de stad al liggen, het aquaduct Kamáres. Dit meest herkenbare monument van Kavala is gebouwd in de 16e eeuw om water naar de kasteelheuvel te brengen. Nu is het de grens van de oude stad. Verrast lopen we door het hedendaagse Kavala met moderne winkels en aanlokkelijke terrassen, veelal onder een verkoelend bomendek. Met een frappé

(ijskoffie) voor ons genieten we van de Griekse sfeer. En ja, ook een beetje uitgeblust van alle indrukken. Met ons hoofd vol geweldige herinneringen gaan we op weg naar de boot.

Tekst en foto’s: CamperCaKe