Door het noorden van Griekenland
Fijne mix van natuur en cultuur Het is zover, we dompelen ons onder in de Griekse geschiedenis. Met een Spaanse reisgenoot, een Be...
Lees meer »Ionische eilanden en de Peloponnesos
Het is zes graden als we vertrekken uit Nederland. Er staat een stevige wind, het hagelt en het sneeuwt – niet best voor eind april. In de Belgische Ardennen ligt een flink pak sneeuw en de temperatuur zakt naar drie graden. April doet wat hij wil! Uitstekende omstandigheden om ons te verheugen op de reis naar Griekenland.
Met vier overnachtingen op camperplaatsen in België, Zwitserland en Italië bereiken we op ons gemak Ancona. Minoan Lines vaart ons naar Igoemenitsa op het Griekse vasteland, ter hoogte van het eiland Corfu. De overtocht duurt zestien uur, maar met prachtig weer, een eigen hut en een heerlijk Grieks restaurant aan boord is dat absoluut geen straf. Begin mei staan we enkele dagen bij het haventje van Vonitsa, aan een baai in de Ionische Zee. Het is (orthodox) Pasen in Griekenland en dat wordt uitbundig gevierd met zang en dans. Overal zien we families bij elkaar komen, paaslammeren worden geroosterd boven grote houtskoolvuren.
Met z’n drieën naar Lefkada en Kefalonia
Onze dochter zal twee weken met ons meereizen, zij komt aan op het vliegveld van Preveza. Ons eerste doel samen is het eiland Lefkada (Lefkas), een eiland van ongeveer 35 bij 15 kilometer, heel dicht bij het vasteland. Een vlotbrug van 70 m is de verbinding. Net buiten de hoofdstad Lefkada zetten we de camper op een parkeerplaats aan de lagune; geen enkele Griek maakt er een probleem van dat we hier overnachten. Hier zie je flamingo’s en kraanvogels. In Vasiliki aan de zuidkant van het eiland willen we de boot naar Kefalonia nemen. Helaas: werkzaamheden aan de haven. Na een nachtje op het strand van Vasiliki, met prachtig uitzicht op de baai, nemen we dan maar in Nydri de boot naar Kefalonia, het grootste van de Ionische eilanden. Na twee uur varen komen we aan in Fiskardo, een ontzettend leuk havenstadje. ‘s Middags door naar Myrtos Beach; daar waren we eerder en we hadden onze dochter beloofd dat we haar een keer zouden meenemen. De afdaling naar het strand is zeer steil – over die weg moeten we dus ook weer omhoog – maar dit strand is het absoluut waard. Myrtos Beach wordt immers geacht het mooiste strand van Griekenland te zijn. Drie nachten blijven we in dit paradijs. Overdag komt een enkele toerist naar het strand en ‘s nachts zijn we er alleen met de maan en de sterren. De zee is hier nog blauwer dan blauw en het strand is witter dan wit. Het is pas mei, maar het zeewater is zeer aangenaam. De luchttemperatuur schommelt tussen 24 en 28 graden. Na vertrek maken we een tour over het prachtig groene en bergachtige eiland. We zijn blij dat we er weer in mei zijn. Alles ziet er nog fris uit en de natuur is er, vinden wij, dan op haar mooist. Overal zien we oleanders, bremstruiken en bougainvilles in bloei en ook de sinaasappel- en citroenbomen zijn klaar om geoogst te worden. We eindigen die dag in het zuiden op Akrotiri Beach. Ook hier zetten we de camper weer gewoon op het strand. We laten ons de verse zeebaars die avond bij taverne Remetzo goed smaken terwijl we de zon op zijn mooist zien ondergaan.
Met z’n vieren op Zakynthos
Een staking bij het openbaar vervoer – uit protest tegen aangekondigde bezuinigingen – maakt het onzeker of we op tijd naar Zakynthos kunnen varen om onze zoon te treffen als hij daar landt. Gelukkig varen de dag voor zijn aankomst de veerboten weer. We varen twee keer een uur omdat we via Killini op de Peloponnesos moeten reizen; rechtstreeks kan alleen in het hoogseizoen.
Zakynthos is ongeveer 40 bij 20 kilometer groot. Na aankomst doen we boodschappen en nemen we water in bij een tankstation. Water tanken is hier nooit een probleem. Onze vraag wat we ervoor moeten betalen, wordt steevast met een glimlachend ‘niets’ beantwoord. Ze nemen graag genoegen met een efcharisto (dankuwel). We rijden naar Limni Keriou, waar op een verhard terrein aan Keri Beach af en toe wel een camper wordt gedoogd. Voor de kinderen hebben we een appartementje gehuurd op honderd meter afstand vanaf onze camper. Overdag verblijven we in en rond de camper die vijf meter van de zee staat met uitzicht op het schildpadeiland Marathonísi. Dit is een echte watervakantie: we zwemmen, snorkelen en varen met onze opblaasbare kajak. Twee keer huren we een motorbootje voor een tochtje. Onderweg komen we tot onze grote blijdschap een aantal keren een zeeschildpad tegen. Deze grote Caretta caretta is van april tot september te vinden in de baai van Laganas, een van zijn belangrijkste broedgebieden. De karetschildpad kan oud worden, er wordt geschat tot over de 90 jaar. We vinden het elke keer weer indrukwekkend en ontroerend om deze beesten van zo dichtbij te kunnen bewonderen. Na een week vertrekken onze kinderen weer naar Nederland en verlaten ook wij Zakynthos.
Pylos aan de Navarinobaai
Het schiereiland Peloponnesos, bijna zo groot als de helft van Nederland, is overwegend groen: veel bergen, rivieren, wijn- en olijfboomgaarden en natuurgebieden met draslanden. We belanden we op een havenhoofd in Agia Kyriaki. De zee beukt tegen de kademuren, maar wij staan heerlijk beschut met een prachtig uitzicht op het kleine binnenhaventje. De uitbaters van de naastgelegen tavernes zijn druk bezig hun etablissement klaar te maken voor het zomerseizoen. Het is zo’n 28 graden, voor de Grieken mag het nog wel wat warmer. Langs de kust gaan we zuidwaarts en passeren het ene na het andere prachtige strandje. In deze tijd van het jaar kun je op elk gewenst strand neerstrijken en er overnachten. Pylos is een levendig havenstadje aan de Navarinobaai. Bij binnenkomst is het uitzicht adembenemend. Het langwerpige eiland Sphakteria ligt imposant en beschermend voor de ingang van de baai. Pylos heeft een schilderachtig haventje met tavernes en een plein met veel platanen. In 1827 vond een zeeslag plaats in de Baai van Navarino. Rusland, Engeland en Frankrijk hadden, na 324 jaar Turkse overheersing, de onafhankelijkheid van Griekenland al erkend en besloten met 27 schepen de 91 schepen van de Turks-Egyptische vloot te verjagen; dat liep echter uit op een zeeslag waarbij de meeste Turkse schepen zonken. De wrakken van de schepen zijn nog altijd in de baai te zien. De geallieerde vlootleiders werden geëerd; de Russische vloot stond overigens onder bevel van de Nederlander Lodewijk van Heiden. Hun standbeelden staan op het Plein van de Drie Admiraals, het onderschrift luidt: Heel Griekenland is jullie eeuwig dankbaar. Na de Turkse nederlaag was de onafhankelijkheid van Griekenland definitief.
Het zuiden van de Peloponnesos
Als we bij het kleine haventje van Agios Andreas overnachten, horen we ’s nachts de vissersbootjes uitvaren en als we ’s morgens zitten te ontbijten, zien we ze een voor een terugkomen. De vis wordt direct aan de kade verkocht. Na alle kleine dorpjes en stadjes waar we verbleven, besluiten we nu Kalamáta te bezoeken, de tweede stad van de Peloponnesos en een belangrijke havenstad. We zetten de camper neer op het haventerrein. Het is bewolkt en dus mooi weer voor een stadsbezoek. En ook om wat te werken – als zzp’ers kunnen we gelukkig ons werk grotendeels via internet doen; we zijn regelmatig een dagdeel aan het werk. Deze omstandigheden maken dat we tamelijk lange tijd achtereen op reis kunnen zijn. Klanten blij en wij blij. De stad valt ons enigszins tegen en al snel trekken we verder zuidwaarts. Over mooie bergwegen belanden we in Karavostasi en dan rijden we weer noordwaarts om de antieke stad Sparta te bekijken. Vanaf camping Castle View in Mystras nemen we een taxi naar de opgravingen van Sparta. Sparta was eeuwenlang een van de belangrijkste stadstaten van Griekenland. Het historische Sparta werd in de 10e eeuw vóór Christus gevestigd op een vlakte, tussen vier dorpen. De oorspronkelijke bewoners werden van de vlakte verdrongen en als tweederangsburgers deels tot slaaf gemaakt. Sparta stond bekend om zijn militaire deskundigheid en de onverzettelijkheid van zijn strijders. Voor de ‘Spartaanse’ opvoeding kwamen alleen de sterke kinderen in aanmerking, de zwakkere overleefden veelal de zware selectieproeven niet. Van het oude Sparta is niet veel meer over, maar toch is het zeer indrukwekkend de resten te zien van gebouwen die duizenden jaren geleden werden opgericht.
Korinthe en het kanaal
We hebben de smaak te pakken en gaan nu ook naar Oud Korinthe, in het noordoosten van het schiereiland. De Akrokórinthos, de akropolis, het hoogste punt van de oude stad (575 m), ligt aan de landengte en is van veraf zichtbaar. Met de camper komen we tot aan de poort van de (middeleeuwse) vesting. Eenmaal boven zijn we onder de indruk van het panorama dat zich aan ons ontvouwt. Iets verder ligt het Kanaal van Korinthe, gegraven aan het eind van de 19e eeuw. Er moest 80 m diep worden gegraven over een lengte van 6,3 km; het kanaal is 23 m breed. De vaarweg tussen Piraeus en de Ionische Zee werd zo met ongeveer 350 km verkort. Meer dan honderd jaar later is het kanaal niet meer van groot belang. Het kanaal is te ondiep voor grote schepen en, wegens sterke stromingen, gevaarlijk voor kleine schepen. Een sleepboot trekt de schepen zeer behoedzaam langs de gemakkelijk afbrokkelende kanaalwanden.
We blijven nog even op de Peleponnesos, in het prachtige vissershaventje Kato Achaia; daar genieten we ‘s avonds van een heerlijke vis die de vissers diezelfde dag aan wal hebben gebracht. Tijdens een dagje aan het brede zandstrand van Kalogria, aan de westkust van de Peloponnesos, zien we Kefalonia en Lefkada aan de overkant liggen; we besluiten om voor ons vertrek uit Griekenland nogmaals een bezoekje te brengen aan Lefkada.
Nog even naar Lefkada
Over de indrukwekkende Rio-Antiriobrug bij Patras verlaten we de Peloponnesos. Op het vasteland van Griekenland passeren we de Mesolongilagune, een prachtig watergebied met heel veel flamingo’s, aalscholvers, pelikanen, draslanden met paalwoningen en zoutbassins. Omdat we hier twee jaar geleden al waren – zeker een aanrader – doen we dit gebied nu niet aan, maar rijden we door naar Lefkada. Camping Desimi Beach ligt aan een zeer rustige baai. Vanaf de camping loop je zo het water in. We huren een motorboot voor een tochtje. Zo varen we langs het eiland Skorpios, dat nog steeds in het bezit is van de familie Onassis. We mogen hier niet aanmeren. Aristoteles Onassis, een schatrijke reder uit de vorige eeuw, kocht Skorpios in 1962 en trouwde er later met weduwe Jacky Kennedy. We mogen wel aanleggen op het nabijgelegen eiland Meganisi; daar gebruiken we de lunch op een van de terrassen aan het intieme haventje.
Na ruim vier weken gaan we in Igoemenitsa aan boord van de veerboot naar Ancona. Wij reizen weer naar Nederland met heel veel mooie herinneringen in ons hoofd en een warm plekje voor Griekenland in ons hart.
Tekst en foto’s: Sjaak en Sonja Staadegaard